Matczyna depresja

Photo by frankie cordoba on Unsplash

Nie znam matki, która by tego nie przeżyła. Znam natomiast dziewczyny, które nigdy o tym nie mówiły nikomu, znam też takie, które nawet myśleć nie chcą, że może to ich dotyczyć.

Przecież jestem kobietą, urodziłam dziecko (albo dzieci), cały świat zrobił co w jego mocy, żebym była teraz szczęśliwa. Jak więc mogę nie być? Może powinnam się bardziej postarać. O tak, to na pewno. Wkręcamy sobie, że oto ja, bezużyteczna kobieta, całymi dniami siedzę w domu z dzieckiem, nie zarabiam pieniędzy, nie wyglądam jak modelka, nie dość, że nie jestem szczęśliwa, to nie radzę sobie sama ze sobą. Nie mówiąc o porządku w domu, o pełnym i całkowitym oddaniu się maluchowi, o zadbaniu o siebie, o zadbaniu o partnera, męża, chłopaka czy kogo tam jeszcze. Na dodatek jestem opryskliwa. Bo do cholery czemu mają służyć te ciągłe pytania, albo teksty teściowej:
- Teraz to kobiety mają raj, za moich czasów, to trzeba się było nagimnastykować, żeby herbatę posłodzić, wystać się w kolejce. Nikt nie pomagał, a teraz. Za dobrze macie, w dupach wam się już poprzewracało.
- …
No bo co masz powiedzieć? Że wcale nie? Może rzeczywiście to ja jestem jakaś niezaradna sierota. Na pewno, bo jak okiem sięgnąć wszędzie mamusie doginają z wózeczkami, w nienagannym makijażu i kiecce, mają czas na siłownię, a jak nie to z dzieciakiem ćwiczą. Jeszcze pamiętają o tym, żeby zrobić fotę i wstawić na insta. Mają czas na urozmaiconą dietę, na wyprzedaże, na kawkę z kumpelą i na randkę z facetem swoim. Cholera co jest ze mną nie tak?

Wstaję rano, pełen zlew garów, ciuchy wszędzie, pralka pełna, mały znowu płacze. Może ogarnę trochę jak będzie miał drzemkę. Teraz szybko kawa i coś na ruszt, bo zaraz zabawki idą w ruch. Śniadanko dla dziecka, dobrze,że istnieją błyskawiczne kaszki, ta ostatnia nawet nie jest wypluwana w całości. Tylko co druga łyżka. Kurczaki - podłoga do mycia, i to już, bo mały zaraz po śniadaniu wybiera się na polowanie pod stół. Oj, mogłam wstać godzinę wcześniej, to może bym zdążyła? Aha, ciekawe jak, skoro nocne pobudki wczoraj były co czterdzieści pięć minut plus godzinna zabawa w zasnę albo nie zasnę. Rano zapomniałam jak się nazywam. Dobrze, że słońce nie świeci, bo jakbym zmrużyła oczy, to miałabym problem z otwarciem ich. Zabawił się w łóżeczku, lecę szybko pod prysznic, może zdążę głowę umyć nawet, choć wątpię. A jeszcze przed drzemką trzeba skoczyć do sklepu po coś na obiad, bo wszystko wyszło, a na duże zakupy dopiero pojutrze. I ten cholerny obiad. Wczoraj była grzybowa, to dziś może spaghetti z sosem ze słoika, bo nie dam rady inaczej. Nie ma mowy, żeby były dwa dania. A tyle książek dostałam na gwiazdkę, nawet strony nie przeczytałam. W ciągu dnia nie ma szans, wieczorem śpię na stojąco, a jak już coś przeczytam, to z netu na temat rozwoju niemowląt. W tym tygodniu będzie masakra, bo szczepienie, bilans, w czwartek Romek wyjeżdża, wróci dopiero w sobotę, więc zakupy trzeba będzie odłożyć na niedzielę. Niedziela nie będzie dla nas zatem.

Masz dość? To tylko zarys mojego mamusiowego dnia. Do tego jeszcze masa rzeczy, których nie wymieniłam i jeszcze więcej tych, których nawet nie przewiduję. Czy czytałam poradniki dla mam? Pewnie, że czytałam, nawet próbowałam wdrożyć dobre rady typu: wyśpij się, poproś o pomoc, idź z mężem na randkę, ustal sztywne ramy dnia, rozdziel obowiązki, planuj, nie przejmuj się to przejdzie. Tak na pewno, przejdzie na kogoś innego. Wkurzające jest to borykanie się z dobrymi radami, próbujesz, gimnastykujesz się i nie działa. Co z tego, że mama zostaje z małym jak dzwoni co godzinę, albo zostaje z taką miną, że wychodzisz z domu z mężem i wyrzutami sumienia, wracasz najszybciej jak to możliwe. W progu słyszysz:
- Jak to możliwe, że on przy tobie nie śpi, teraz spał jak aniołek dwie godziny, poprasowałabym ci rzeczy, ale wiem, że tego nie znosisz (aha, bujać to my).

Mam nadzieję, że nie spodziewasz się złotych rad, wiesz już, że ich nie ma, nie dostaniesz tu porcji motywacyjnych historyjek, nie dostaniesz też kopa, jedyne co chcę żebyś wiedziała, to stara prawda, że nic nie trwa wiecznie, kiedyś to minie, może będzie nawet lepiej. Spróbuj zadomowić się w tym bałaganie i nie wymagaj od siebie i innych za dużo. Już umiesz pójść spać ze świadomością pełnego zlewu. Pora na kolejny krok, nie miej z tego powodu wyrzutów sumienia. Będziecie się z maluchem świetnie bawić jeśli sobie na to pozwolisz. Że co? Że miało być inaczej? No i co z tego? Oglądałaś „Jasminum”? Obejrzyj, a jak cię zapytają co robiłaś cały dzień? Powiesz:
- Nic. I co się dziwisz?